ที่ลานชั้นที่ 2 นั้น ปรากฏเทวาลัยซึ่งมีจารึกระบุว่าสร้างขึ้นในพ.ศ.1912(ต้นพุทธศตวรรษที่ 20)เทวาลัยหลังนี้มีรูปแบบที่อาจใช้เป็นตัวอย่างศึกษาสถาปัตยกรรมชวาภาคตะวันออกตอนปลายสมัยราชวงศ์มัชฌปาหิตได้ เทวาลัยมีขนาดเล็กและอยู่ในผังสี่เหลี่ยมจัตุรัส เรือนธาตุมีรัดอกคาดและที่ประตูทั้งสี่ทิศประดับหน้ากาลที่มีลักษณะดุร้ายซึ่งลักษณะทั้งหมดนี้คล้ายคลึงกับจันทิในสมัยสิงหาส่าหรียอดของจันทิมีรูปแบบคล้ายคลึงกับจันทิในสมัยสิงหาส่าหรีเช่นกัน กล่าวคือประกอบด้วยชั้นหน้ากระดานคู่สลับกับเรือนธาตุจำลองที่ประดับด้วยอาคารจำลอง อย่างไรก็ตาม เส้นรอบนอกของยอดที่นี่มีลักษณะเป็นเส้นโค้งที่อ่อนช้อยซึ่งคงแสดงพัฒนาการที่ก้าวหน้ากว่าสมัยสิงหาส่าหรี…

ทางประทักษิณของบุโรพุททโธชั้นที่ 2-4 ปรากฏภาพสลักตามคัมภีร์คันธวยุหสูตรและภัทรจารีซึ่งถือเป็นภาพสลักเรื่องที่ช่างให้ความสำคัญที่สุดที่นี่ เนื่องจากภาพสลักดังกล่าวกินพื้นระเบียงถึง 3 ชั้นแตกต่างไปจากภาพสลักเรื่องลลิตวิสตระและชาดก-อวทานซึ่งมีพื้นที่เฉพาะระเบียงชั้นล่าง คัมภีร์คันธวยุหสูตรเป็นส่วนหนึ่งของคัมภีร์อวตัมสกสูตรซึ่งเป็นพระสูตรยาวที่สำคัญที่สุดพระสูตรหนึ่งในฝ่ายมหายาน